Translate

miércoles, 21 de mayo de 2014

JUNIOR FEMENINO CAMPEONAS!!

Suena bien, y mirando los números y la anticipación con que se consiguió, se puede pensar que en liga y fase de ascenso se ganó con contundencia y que fue fácil. Pero no lo fue. Fue una temporada con un inicio titubeante, con lesiones, ausencias, resultados con derrotas muy dolorosas que nos dejaron prácticamente fuera de la competición. Se comenzó el año 2014 con mucha fuerza, se recuperaron jugadoras, y en algunos detalles se cambió la actitud. Sumado al trabajo que realizaron día a día para revertir la situación, quisiera destacar la fortaleza mental de este grupo, el afán de superación que demostraron, ya que cuando las cosas no podían estar peor, sacaron lo mejor de sí para conseguirlo. Fueron muchos años los que me tuvieron que “aguantar”, así que  supongo que tuvieron otra virtud : la paciencia. Pero la clave sin duda estuvo en la fuerza de un grupo de la que estoy muy orgulloso de haber entrenado y dirigido. Junto a LARA, SANDRA, CARLOTA, CARLA, SONIA, el importante regreso de  RAQUEL y de NAIARA, no me quiero olvidar de jugadoras que comenzaron y no estuvieron en esta etapa final como EVA, PAULA y AHIA, pero cuya contribución también fue destacado. Y por supuesto, las jugadoras cadetes que doblaron esfuerzos y fueron parte fundamental del éxito, como ANTÍA SANMARCO – toda una veterana con este grupo-, ANTIA VARELA, IRIA, MARÍA y BLANCA. Quisiera también destacar el gran apoyo de  FRUQUI, y la gran ayuda de NOELIA- entrenadora del equipo cadete, que también está realizando una grandísima e histórica campaña y que ojalá culmine también con el ascenso-. Al apoyo incondicional de los padres que siempre que los buscamos, los encontramos. Y por supuesto, a la directiva, trabajando con mucho ahínco y volcando mucha energía positiva  en este pequeño-gran club . GRACIAS!!! y  FELICITACIONES a las protagonistas por esta gran temporada.
                                                                                                          Antonio

Esta es la clasificación final de la liga, donde quedábamos 1as tras forzar un quintuple empate (algo que muy pocas veces se da).

 Y esta es la clasificación tras la 4ª jornada de la liguilla de ascens. Al e el average a Viveiro (le ganamos los 2 partido), ya ninguno de los equipos nos puede superar.

¡¡¡ SOMOS DE 1ª !!! ¡¡¡ SOMOS EQUIPO DE LIGA GALLEGA !!!

5 comentarios:

  1. Gracias equipo por los momentos que nos habeis regalado.Enhorabuena y ahora a disfrutar.

    ResponderEliminar
  2. (Noelia). Culminación a una generación de niñas que han luchado, han llorado, han sufrido peo sobre que se lo han currado durante años. Es muy fácil tras derrotas tirar la toalla y abandonar. Con estas niñas pasó todo lo contrario. Recuerdo a muchas de estas niñas lo que lloraron conmigo en aquella final de copa galicia. Que duro fue.... Con cada una de éstas solo tengo palabras de agradecimiento puesto que nadie les ha regalado nada y siempre fueron a por todas. Por fin se hizo justicia y llega el preciado premio. Estoy muy orgullosa de todas vosotras, desde la más veterana hasta la más pequeñaja de las cadetes. Uniendo fuertzas, cesures es de primera jeje.
    En cuanto a antonio y fruqui solo me queda darles las GRACIAS. A Fru por darme la oportunidad y confiar en mi desde ya hace algunos años y a antonio por dejarme aprender de toda su experiencia y de la infinidad de cosas que sabe de basket que a mi se me escapan.
    Ahora todo el mundo con las cadetes!!! Porque vamos a ir a por todas! SI SE PUEDE!

    ResponderEliminar
  3. Parabéns a todos/as, ás nenas por ser unhas "leonas" no campo e os entrenadores por facer posible que todos/as cheguen ata ahí e que sigan.....Como me dixo unha vez Antonio cando, por descoñecemento do deporte a nivel de iniciación, non me explicaba a forma de xogar das miñas fillas: "Elena, ahora mismo lo que me interesa es que las niñas quieran volver al entrenamiento". E con eso é co que me quedo: Con un respecto e apoio total aos entrenadores porque éste é o exemplo do que me dicía Antonio; primeiro diversión, logo diversión e entrenamento e logo diversión entrenamento mais duro..... E....esa forma de traballar tampouco lles foi tan mal, verdade? E como non, esas mamás e papás que sempre están ahí axudando e dirixindo o clube para que os nosos equipos se igualen dalgunha forma cos demais, intentando conseguir a financiación necesaria ano tras ano. O C.B.Rio Ulla é un exemplo de coraxe, pelexa, forza, intencións pero sobre todo humildade e amizade. Que nunca falte¡¡¡

    ResponderEliminar
  4. Supoñamos que o Obradoiro CAB equipo de Santiago, que ten mais ou menos 100.000 habitantes e xoga na liga ACB contra o Real Madrid ou o Barsa, cidades de mais de 5 millós de habitantes, e lles gana a liga, ou se plantan na final four da Euroliga de basket e perderan na final con calquera dos grandes equipos europeos, con cidades que algunha supera os 10 millós de habitantes, que diria a prensa deportiva nacional: seguro que " Milagro deportivo" ou " Hazaña historica". Pois ben, ahí e donde quería eu chegar, porque eso é o que fai o CB RIO ULLA, equipo de Pontecesures, un pobo de mais ou menos 3000 habitantes, que está competindo con equipos de pobos e cidades de toda Galicia que nos multiplican por 4, 10,20,30 ou nalgúns casos por 80 ou mais(Vigo, Coruña). Quero decir con este exemplo que o que estan facendo as nosas rapazas/es, comandadas por os seus entrenadores/as e digno de alabar e admirar. Recoñecemento tamén a toda a directiva polo sue bo traballo e tamén o que coordina todo isto. Gracias a todos por perder parte do voso tempo cas nosas fillas/os. Disfrutemos destos triunfos historicos, e cando a vaca non sexa tan gorda, a animar e a aplaudir igualmente. O deporte as veces e xusto cos que traballan ben, e esta e unha delas. Noraboa a todo o CB RIO ULLA. Non me quero olvidar de darllelas gacias a todas as nais e pais polo traballo de intendecia.

    ResponderEliminar
  5. Lo bonito de cuando se empieza un trabajo, y sobre todo un desafio como este es que nunca sabes como va a acabar, lo bonito cuando lo haces con niño/as es la gratitud de verlos crecer, de verlos convivir, y ver como individuos se convierten en colectivo.

    Sin embargo lo que no se ve, es todo lo que hay detras, el esfuerzo de unas personas que decidieron proseguir o complementar la labor de Fruqui fortaleciendo un equipo directivo que hace que lo que unos años atras eran un puñado de niños, hoy sean innumerables catergorias, tampoco se ve ese esfuerzo "de despacho" para poder cubrir un presupuesto llamando a muchas puertas y recibiendo muchos "nos" pero tambien unos muy gratificantes "SI"

    Tampoco se ver el esfuerzo de transmitir deporte, que gente como Antonio, Noelia y los otros entrenadores han hecho con estos niños, y en muchos casos tambien agradecerles, pues han aportado educacion.

    Tampoco nos acordamos ni valoramos las lagrimas de algunos jugadores cuando hace años se quedaron a las puertas de ganar finales, y que años despues se han consolidado en sonrisas, muchas e inolvidables sonrisas de victoria, de compañerismo, de baloncesto.

    Para un pueblo pequeño y una comarca con poca poblacion comparado con las de otros rivales de estos equipos, debe ser un orgullo, como padres nos debemos de sentir orgullosos, pero modestos, y darnos cuenta que estos logros no son gratuitos, ni faciles, sino la conclusion de una trayectoria que mañana se reflejara en nuevos niño/as que vienen por atras en categorias menores, que aporta ilusion, salud, compañerismo, y toda una serie de adjetivos siempre con caracter positivo

    Por eso gracias a todos, jugadores por hacernos vibrar, entrenadores por ilusionarnos y directiva por hacer que cada dia los niños esten deseando ir al pabellon a entrenar, a jugar, a disfrutar.

    ResponderEliminar